Vlaams "minister-president" Kris Peeters lanceerde onlangs de "hernieuwde" idee om een dialoog van Gemeenschap tot Gemeenschap op te starten. Dit idee kadert volledig in de confederale logica. Confederalisme is overigens geen staat, maar een staatstructuur (om precies te zijn: een contractuele unie van soevereine staten).
Het is overigens volslagen onzin - om het woord volksverlakkerij niet in de mond te nemen - dat de "minister-president" in zijn nota onomwonden spreekt over "andere confederale staten". Ten eerste: een confederale staat is een contradictio in terminis. Ten tweede: er bestaan op de wereld geen confederale "staten": zij evolueerden naar een federale structur (bijvoorbeeld: Zwitserland) of vielen volledig uit elkaar (bijv: Servië-Montenegro).
De bevoegdheid om bevoegdheden te verdelen ligt krachtens de Belgische Grondwet bij het federale Parlement. Ze ligt niet bij de deelstaten, noch bij de gemeenschappen, noch bij de gewesten. Men kan zelfs in het voorgaande geval niet spreken over een dialoog der deelstaten, daar de gewesten niet als dusdanig betrokken zijn. Het is zelfs géén dialoog tussen gemeenschappen, want dan zou de Duitstalige gemeenschap op dezelfde manier moeten vertegenwoordigd zijn dan de Vlaamse en de Franse. Men kan zich afvragen wat dan wel de bedoeling is. Welnu, het gaat hem hier in essentie om een machtsgreep van de twee grote gemeenschappen teneinde het federale niveau (lees: de Belgische staat) onderuit te halen.
Het is overigens volslagen onzin - om het woord volksverlakkerij niet in de mond te nemen - dat de "minister-president" in zijn nota onomwonden spreekt over "andere confederale staten". Ten eerste: een confederale staat is een contradictio in terminis. Ten tweede: er bestaan op de wereld geen confederale "staten": zij evolueerden naar een federale structur (bijvoorbeeld: Zwitserland) of vielen volledig uit elkaar (bijv: Servië-Montenegro).
De bevoegdheid om bevoegdheden te verdelen ligt krachtens de Belgische Grondwet bij het federale Parlement. Ze ligt niet bij de deelstaten, noch bij de gemeenschappen, noch bij de gewesten. Men kan zelfs in het voorgaande geval niet spreken over een dialoog der deelstaten, daar de gewesten niet als dusdanig betrokken zijn. Het is zelfs géén dialoog tussen gemeenschappen, want dan zou de Duitstalige gemeenschap op dezelfde manier moeten vertegenwoordigd zijn dan de Vlaamse en de Franse. Men kan zich afvragen wat dan wel de bedoeling is. Welnu, het gaat hem hier in essentie om een machtsgreep van de twee grote gemeenschappen teneinde het federale niveau (lees: de Belgische staat) onderuit te halen.
De Vlaamse en de Franse Gemeenschap onderhandelen, als betrof het twee onafhankelijke staten, over wat ze nog samen willen doen. Met andere woorden: de confederale aanpak, gestoeld op diplomatieke relaties. Democratische relaties gebeuren tussen de vertegenwoordigers van rechtssubjecten van een staat. Diplomatieke onderhandelingen tussen staten gebeuren achter gesloten deuren door organen die door de burger niet ter verantwoording kunnen geroepen worden (in de nota: "strikte confidentialiteit").
De vraag stellen of deze diplomatieke handelswijze het Belgisch, meertalig samenlevingsmodel efficiënter, transparanter en vooral democratischer zal maken is ze dan ook beantwoorden.
De vraag stellen of deze diplomatieke handelswijze het Belgisch, meertalig samenlevingsmodel efficiënter, transparanter en vooral democratischer zal maken is ze dan ook beantwoorden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten