MOLENBEEK BIJ MAROKKO?

Je hoort het vaak als argument van Vlaams-nationalisten: de taalgrenzen zijn onveranderlijk. Als de Franstalige partijen ze willen veranderen, is dat een ongegronde eis. Gemeenten mogen immers niet zomaar zelf beslissen over het gewest waar ze bijhoren ) ook al is de meerderheid Franstalig - want dan kan men evengoed eisen dat Molenbeek bij Marokko aansluit of Franse grensdorpen bij Duitsland. 

Maar is deze argumentatie wel geloofwaardig?

Allereerst: de taalgrens is zelf het resultaat van een politiek compromis (1962-1963). Ze was bedoeld als de vastlegging van de grens tussen de vier taalgebieden. Ze was zeker niet bedoeld als grens tussen deelstaten (het begin van het federalisme dateert van 1970), nog minder als een staatsgrens. Bij de vastlegging ervan werd geen rekening gehouden met de wil van de plaatselijke bevolking.

Natuurlijk is de taalgrens - die in de feiten al 2000 jaar bestaat - niet onveranderlijk. Geen enkele grens trouwens. Het is overigens vreemd dat uitgerekend separatisten die nieuwe grenzen willen trekken, dit argument gebruiken. Hun notie van "zelfbeschikkingsrecht" is ook selectief. Ga maar na: "volkeren" hebben zelfbeschikkingsrecht, steden - zogezegd - niet. Brussel zou, volgens die logica, geen zelfbeschikkingsrecht hebben, ook al is het een gewest. Als men de "volkeren"-logica aanneemt, in de praktijk bedoelt men taalgroepen, dan moet men ook accepteren dat de Franstalige Belgen beschikken over zelfbeschikkingsrecht. Welnu, die zijn in de meerderheid, minstens in het Brussels gewest en in de faciliteitengemeenten. 

Of nog: of men past het zelfbeschikkingsrecht toe per gewest, en dan verliest het Vlaams gewest het Brussels gewest (en grote delen van BHV dat een ambigüe status heeft). Of men past het zelfbeschikkingsrecht toe per "volk", en in onderhavig geval verliest het Vlaams gewest hetzelfde. Of men past het zelfbeschikkingsrecht toe per gemeenschap, wat in de praktijk zou neerkomen op een neokoloniale co-voogdij over Brussel...

Maar men kan niet eenzijdig een gewestelijk zelfbeschikkingsrecht toepassen op één entiteit die men aan een entiteit met hetzelfde statuut weigert. Dat is ook het hypocriete aan het Vlaams-nationalistische discours: het eigen territorium moet onvervreemdbaar zijn, maar over andere territoria (het Brussels gewest of de "ontstolen" 'Vlaamse' gemeenten), moet men totale of tenminste gedeelde voogdij kunnen uitoefenen. 

Overigens, waarom zouden arrondissementen en gemeenten niet over zelfbeschikkingsrecht beschikken? Men hoort voortdurend zeggen: als deze of gene gemeente door bv. een plebisciet van Brussel deel wil uitmaken kan dat niet.

1. Was Brussel niet de veronderstelde hoofdstad van het zogenaamde "Vlaanderen"?

2. Voorbeelden van Franse gemeenten die "ook niet" "zomaar" kunnen aansluiten bij Duitsland, zelfs als er een meerderheid Duitstaligen woont (cf. de Elzas) zijn niet relevant. Er bestaat hiervoor tussen Duitsland en Frankrijk niet de minste legale basis. In België bestaat die wél. Lees de Grondwet er maar op na:

Art. 4

België omvat vier taalgebieden : het Nederlandse taalgebied, het Franse taalgebied, het tweetalige gebied Brussel-Hoofdstad en het Duitse taalgebied.

Elke gemeente van het Rijk maakt deel uit van een van deze taalgebieden.

De grenzen van de vier taalgebieden kunnen niet worden gewijzigd of gecorrigeerd dan bij een wet, aangenomen met de meerderheid van de stemmen in elke taalgroep van elke Kamer, op voorwaarde dat de meerderheid van de leden van elke taalgroep aanwezig is en voor zover het totaal van de ja-stemmen in beide taalgroepen twee derden van de uitgebrachte stemmen bereikt.

Uit het laatste lid, eerste deel van art. 4 van de Grondwet volgt dat gemeenten - na een stemming in de Kamers - weldegelijk van taalgebied (en dus van gewest) kunnen wisselen.

Het is derhalve volkomen onzinnig om van een onvervreemdbare taalgrens te spreken. Meteen ook de reden waarom Linkebeek een deel van Brussel kan zijn, maar Molenbeek niet van Marokko.