BHV is een perfect legale kieskring, om redenen die we in een uitgebreide analyse uit de doeken hebben gedaan. Nochtans wordt er al jaren over de splitsing onderhandeld en stappen de Franstalige partijen - of minstens de PS, de CDH en Ecolo - gewillig mee in het verhaal van een splitsing. De laatste dagen kwamen de "onderhandelingen" in een stroomversnelling terecht. De
voorgestelde compensaties voor de splitsing zijn echter lachwekkender dan ooit tevoren.
1. De Franstalige partijen zouden een systeem naar voren hebben geschoven waarbij een
'veronderstelde burgemeester' door de gemeenteraden van de faciliteitengemeenten zou worden
aangeduid. Die piste zou na een tijdje
verlaten zijn.
Het voorstel met de 'veronderstelde burgemeesters' hield in dat de
Vlaamse regering zich, na de aanduiding door de gemeenten, over de
benoeming zou kunnen uitspreken. Indien zij de aanduiding weigert, is
het aan de de Raad van State. Zolang die procedure loopt, zou de
'veronderstelde burgemeester' blijven zetelen. Dit systeem is niet alleen absurd, maar betekent een achteruitgang tegenover de nota-Di Rupo. Daarin stond nog dat bij betwisting de burgemeesters door het tweetalige Grondwettelijk Hof zouden benoemd worden.
Van een benoeming door de Brusselse regering, door de Franse gemeenschapsraad, laat staan door de federale regering (d.m.v. een herfederalisering van de gemeente- en provinciewet) zijn we al een héél eind verwijderd. En wat met de rechtstreekse democratie?
2. Verder zou er een voorstel zijn om de partijen zelf 15 kamerleden te
laten aanduiden. Op die manier zouden de Franstalige partijen
bijvoorbeeld politici uit de Rand toch in het parlement krijgen. Idem voor
de Nederlandstalige in Brussel. Partijen (die nota bene niet door de Grondwet erkend worden!) die zelf vijftien kamerleden aanduiden: een grotere triomf van de particratie is nauwelijks denkbaar. En dat allemaal om toch geen nationale kieskring te moeten invoeren.
3. De Franstalige partijen zouden ook pleiten voor een senaat met evenveel Nederlands- als Franstaligen. Een paritaire Senaat dus. Een wel erg slecht idee, omdat een bipolair orgaan de politieke spanningen tussen de gemeenschappen per definitie opdrijft. Als die dan nog onrechtstreeks verkozen wordt - door de gemeenschappen - zitten we meteen terug in het tijdperk van de "dubbele petjes" of, erger nog, in het Ancien Régime.
Afvoeren die handel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten