Na zijn interview in Humo (8.07.08) kreeg "moraalfilosoof" Etienne Vermeersch onmiddellijk applaus van het Vlaams Belang. U weet wel, die partij die hij naar eigen zeggen hartstochtelijk bestrijdt, maar waarvan hij wél de bestaansreden (Vlaamse onafhankelijkheid) onderschrijft. Vermeersch heeft het onder meer over de "bodemloze" Waalse putten. Voorwaar een diepzinnig filosofisch en existentieel thema! Alsof er binnen het Vlaams gewest geen transfers zijn van arm naar rijk, tussen provincies, tussen stad en platteland enz. Maar zelfs al zouden die economische verschillen binnen België werkelijk zό groot zijn dan is er nog nood aan solidariteit. Dan is er zelfs nood aan méér solidariteit, omdat iedere inwoner van België recht heeft op gelijke kansen, ongeacht waar hij (of zij) woont.
Die solidariteit moet uiteraard interpersoonlijk, democratisch (niet-onderhandeld) en structureel zijn. Dat laatste is echter zeer moeilijk in ons taalgesplitst systeem waar regionale politici een deftige sociaal-economische politiek op Belgisch niveau willen noch kunnen voeren. Vermeersch maakt het overigens wel érg bont wanneer hij economische aan "politieke solidariteit" koppelt. Vertaald betekent dat het volgende: Als Franstalige Belgen het politiek oneens zijn met Nederlandstaligen – the right to disagree is overigens de basis van een democratische rechtstaat – dan moet laatsgenoemde groep niet meer economisch solidair zijn. Met andere woorden: financiële steun geldt louter indien men hetzelfde dénkt. Welnu, daar bestaat een woord voor: autoritarisme.
1 opmerking:
Die laatste zin is er recht op, een heel gevaarlijke evolutie me dunkt.
Een reactie posten