3 maart 1999: De Vlaamse Raad keurt 5 resoluties waarin een staatshervorming in confederale zin geëist wordt.
12 juni 1999: Na de val van het roomsrode kabinet, komt de paarsgroene regering Verhofstadt I aan de macht. In oktober 1999 wordt een Conferentie voor de Staatshervorming (Costa) opgericht. Die verzand echter in eindeloos gepalaver, waarna de regering het dossier naar zich toetrekt.
5 april 2000: Het zgn. Hermesakkoord wijst de bevoegdheid Landbouw en Buitenlandse Handel aan de gewesten toe.
16 oktober 2000: Het Lambermontakkoord draagt grote delen van de organisatie en werking van de lokale besturen over aan de gewesten (de gemeente- en provinciewet m.i.v. de kieswetgeving, de aggkomeraties en federaties en de kerkfabrieken). De gewesten krijgen ook meer fiscale autonomie, door het hun toekennen van elf soorten belastingen (o.a. kijk- en luistergeld, successierechten, verkeersbelasting). De defederaliseringen van (delen van) Ontwikkelingssamenwerking wordt in het vooruitzicht gesteld voor 2004.
13 februari 2001: de KBWB wordt gesplitst door toedoen van Johan Sauwens. De voorzitter van de KBWB spreekt van chantage, daar de Vlaamse overheid in geval van een niet-splitsing zal terugtrekken.
28 april 2001: Het Lombarakkoord verhoogt het aantal Brusselse parlementsleden, zorgt voor een rechtstreekse verkiezing van de "Brusselse Vlamingen" in de Vlaamse Raad.
13 juli 2001: De drie akkoorden worden in wetteksten gegoten.
4 juli 2001: de Nationale Orde van Advocaten wordt gesplitst.
29 september 2001: CD&V schrijft confederalisme in haar programma in. Enkele dagen tevoren laat voorzitter De Clerck nochtans optekenen niet te willen weten van het woord confederalisme, omdat het in één adem wordt vernoemd met separatisme...
13 oktober 2001: bij een intern referendum valt de Volksunie uit elkaar in drie groepen: Vlaams-Nationaal rond Geert Bourgeois (47,18%), de Toekomstgroep rond Bert Anciaux (22,63 %) en Niet Splitsen, de middengroep rond Johan Sauwens (30,18 %). Uit de Toekomstgroep zou "Spirit" voorkomen, de groep "Vlaams-nationaal" brengt de N-VA voort.
25 november 2002: De sp.a gaat in kartel met het Vlaams-nationalistische SPIRIT
7 december 2002: Het VLD-Congres neemt "confederalisme" aan. Er waren 128 congresleden voor, 122 tegen en vier onthoudingen.
18 mei 2003: Paars wint de verkiezingen. CD&V gaat erop achteruit, het VB groeit verder door. De N-VA behaalt één Kamerzetel en iets minder dan 200.000 stemmen.
26 mei 2003: BHV-arrest van de Raad van State
29 juli 2003: Wapenexport wordt een gewestelijke bevoegdheid
5 februari 2004: De N-VA is op sterven na dood en haalt nog 2,7% in de peilingen
14 februari 2004: CD&V en N-VA gaan, middels een gemeenschappelijke platformtekst, in kartel
21 april 2004: Het Vlaams Blok wordt veroordeeld wegens racisme.
13 mei 2004: CD&V-N-VA wint de regionale verkiezingen, het Vlaams Blok haalt 980.000 stemmen. Het "Vlaams regereerakkoord" eist de onverwijlde splitsing van BHV.
11 mei 2005: een akkoord over de splitsing van BHV wordt op het laatste moment opgeblazen door Spirit.
30 november 2005: Publicatie van het zgn. "Warandemanifest" voor een zelfstandig Vlaanderen binnen Europa.
13 december 2006: De RTBF zendt de controversiële reportage Bye Bye Belgium in de ether.
10 juni 2007: Het kartel CD&V/N-VA wint de verkiezingen in het Vlaams gewest en legt de splitsing van het kiesarrondissement BHV en een “grote staatshervorming” op tafel
21 december 2007: Na een politiek-communautaire crisis van 194 dagen wordt Guy Verhofstadt tot overgangspremier benoemd
18 maart 2008: Yves Leterme wordt eerste minister
8 oktober 2008: begin van de gemeenschapsdialoog
30 december: Herman Van Rompuy wordt eerste minister
16 februari 2009: einde gemeenschapsdialoog (zonder resultaat)
7 juni/juin 2009: Elections régionales/regionale verkiezingen. De N-VA gaat vooruit tot ca. 15% van de stemmen
25 november 2009: Yves Leterme tot eerste minister benoemd nadat Herman Van Rompuy Europees president wordt
26 april 2010: de regering valt over BHV
13 juni 2010: De N-VA (méér dan 1 miljoen stemmen) en de PS zijn de grote winnaars van zeer communautair getinte verkiezingen
14 september 2011: Na honderden dagen bereiken de drie traditionele partijen, daarbij gesteund door de groenen een politiek akkoord over de kieskring BHV (die gesplitst wordt, het gerechtelijk arrondissement wordt "ontdubbeld") en de Senaatshervorming (de Senaat wordt een niet-permanente vertegenwoordiging der deelstaten met beperkte bevoegdheden. De Hoge Vergadering zal niet meer rechtstreeks verkozen worden)
24 september 2011: politiek akkoord over de financieringswet (de gewestelijke autonomie stijgt tot 1/3de van de federale belasting op personen, via opcentiemen; de vennootschapsbelasting blijft federaal)
4 oktober 2011: politiek akkoord over de bevoegdheidsoverdrachten (totaal 17 miljard euro)
1 december 2011: Na bijna 600 dagen is er opnieuw een volwaardige regering (Di Rupo I)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten