OPINIE: NAAR EEN BRABANTS GEWEST?

Het is het laatste jaar voor iedereen pijnlijk duidelijk geworden dat ons huidige federale bestel – omwille van de vigerende, feitelijke tweeledigheid – allerminst een stabiel systeem is. Dat ook de (zogezegd) confederale methode – belichaamd door de dialoog tussen deelstaten – een uitzichtloos project is, werd de voorbije dagen met verve geïllustreerd. Overigens zou de implementatie van een confederaal systeem vereisen dat men de Belgische Grondwet opschort en vervangt door een internationaal verdrag tussen twee of meer onafhankelijke staten. Dit feitelijke separatisme ontbeert niet alleen ook maar de minste zweem van maatschappelijk draagvlak, maar is gewoonweg onuitvoerbaar. Tenzij de Nederlandstalige politici natuurlijk zouden verzaken aan Brussel, de Rand en zijn ommeland: allesbehalve een "Vlaamsgezinde daad".

Dit huidige systeem is echter allerminst historische onvermijdelijkheid. Alle andere (federale) staten ter wereld werken met meerpolige stelsels. In die zin zou men minstens de creatie van een Brabants Gewest, met behoud van taalgrens en –wetten, moeten overwegen. Op die manier beantwoordt onze hoofdstad aan de sociaal-economische dimensies die het huidige gewest overstijgen én hoeft Brussel niet uitgebreid te worden. De voordelen van een eengemaakte Brabantse vervoersmaatschappij, van een taalgrensoverschrijdend milieu- en ruimtelijke ordeningsbeleid (om twee domeinen te noemen), liggen volledig in de lijn van de noodzakelijke administratieve vereenvoudiging van onze instellingen.

Bovendien wordt onze staatsstructuur zo ontdubbeld en derhalve gepacificeerd. Overigens wordt de kwestie B-H-V zo in één klap opgelost. Verzaken aan de hereniging van Brabant kan trouwens als een lakmoesproef gezien worden om aan te tonen of deze of gene partij separatistisch is. Een Franstalige partij die zulks weigert is gewoon francofoon-imperialistisch en wil slechts Nederlandstalige gemeenten verfransen, daarbij louter denkend aan het conglomeraat "Wallobrux". Een Nederlandstalige partij die niet instemt is dan weer enkel bekommerd om de toekomst van een soeverein Vlaanderen en wil af van het armere zuiden. Zegt een Franstalige partij echter toe, kan ze niet langer beschuldigd worden van "Brussels imperialisme" en gaat een Nederlandstalige partij akkoord kan men ze niet meer betichten uit te zijn op het einde van België. Desgevallend kan men op termijn dit systeem uitbreiden naar alle andere provincies, daarbij al dan niet het deugdelijke Nederlands model van decentralisatie volgend.